Dalfsen’s Plat: Verzamelwoede

Dalfsen’s Plat: Verzamelwoede

Zo zächies an begint de meansen ut deur te kriegen, waorumme ik nog wel is aover straote lope met een tasse an een ärm. Veurige wekke; heur ik iniens: “Kiek daor löp e weer met zien tasse vol verhaelties.” Krek, ik binne een verwoed verzamelaar van de meest wonderlijke töt waore verhaelties. Niks is mie te görtig, as ’t mar niet smerig of grof is. Zo brach mie veurige wekke den keerl van Marietje ok nog een slaopliedtie. Hij had ut in Zwiserland evunnen in een old boek “Het spel van moeder en kind” eschreven deur S. Troelstra-Bokma de Boer en dr. Jop Pollman. Dit vässie zol uut Dalfsen kommen umstreeks 1943. Det is iets wà-k niet geleumen kan, want zie schrieft daor boomen en zoo met twie o’s en Engelsch nog met ch. Dus mut ut eschreven wean veur 1936.Ut vässie was half in de standaard taal en half in oze eigen Dalfser taal.
Hier kömp ut, mar dan helemaol in oze taal.

 
Onder grune bomen
daor lig een Engels schip.
De Fransman is ekommen,
is net zo gek as ik.
Hij dräg een hoed met plumen,
een rok van tarwetuunten!
En noe bin ik soldöötie
en mut op schildwacht staon
en kieken deur een gaegie.
Jan, Jan, dubbele Jan,
hij wus niet waor zien mempie was.
Zien mempie was in een hemel,
die was zo blauw as een deaken,
die was zo blauw as de bonte koe,
Jäntie doet oen eugies zächies toe.

 
Die beide onderstreepte regels komt mie van vrogger bekend veur, mar de rest, nooit van eheurd. Bint dr misschien onder de leazers nog lu die dr meer van weet? Ik heure det dan graag, ok à-j aans is wat olde verhaelties of liedties hebt, ik haole mie van härten anbeveulen. Hoeft ok niet pesé dialect te wean. Läst leup ik in Emmen in de dierentuun, ik kwamme  langs zo’n soortement glaezen riooolbuis met rotten. Ik stunne te kieken toen ik iniens die iene rotte tegen een aanderen heuren zeggen:”De wereld is toch wel een heel stuk verbetterd, vrogger gaven ze oos vergif en noe diene wie de recreatie.” Ik zea nog tegen mien buurman die ok met was: “Hoe komt ze dr bie, rotten in zo’n mooi pärk.””Och”, zea de,”dè-s toch niet zo’n wonder, de hele wereld is toch rot”. Waa-k niet met um iens, ik komme nog altied bässens völle mooie dingen tegen. Allenig, veurig jaor stund dr hier of daor nog wei-s een emmer vol proemen an de weg veur ’t metnemmen, en noe mu-j ze duur betalen, en zie smaakt niks läkkerder. As läste, blieft van al oen medemeansen haolen. Hef dr iene oe zeer edaon? Det gebeurt soms! Toch wed ik met oe, det ut oe zelf ok bli-j mäk à-j dan de haand aover oen härte striekt. As iederiene det dut is ’t binnen de körtste keren aoveral pais en vrea.

Artikel delen: