Dalfsen’s Plat: Drank

Dalfsen’s Plat: Drank

Een paar wekken terugge hé-k een glasie oftewel een hassebässie, anbeveulen as medecien. Ik hadde d’r toch echt wel heel dudelijk bi-j-ezet de-j wè maote mossen haolen want aans zol’t averechts wärken.

 

Mar iej hebt noe ienmaol altied eigenwieze luu. Nemt noe boer Gait, van ien van die ärven, den had echt völs te diepe in ’t glasie ekekken. Hij kwamp veurige wekke al zwabberend en zwiemelend op huus an. Nog een wonder det e niet in zeumen sloten teglieke elopen is. Mar nee heur, det gunk goed. Verdwaald was e ok gis nie, à was e dan wel een bettie de rechte weg kwiet. Bie huus an-ekommen, kreup e namelijk niet zo as gewoonlijk achter ’t wief, nee hij belaanden in ’t zwienskot ofwel ’t värkenshok à-j det better verstaot. Hij vli-jen en schurken zich daor läkker in ’t stro daele achter de dikke batteri-je van, wat e dach det zien Geertie was. Hij sleut zien ärm läkker umme die dikke motte hean en mompelen, onderwiel e haar met zien haand strelen: “Geertie, Geertie, wat hij toch een bonke kneupies an oen nachthemd, en toen veul e as een prins uut een spreukie, heerlijk in slaop. Gait hef ut mie zelf eschremen, dus ut is vaste waor gebeurd.
Oorlog en vrea: Waor à-j bie leamen en gezondheid ok duvel op zengen könt is, det ik ankommen zaoterdag de vlagge uutstekke en ik drinke dan ok vaste wel een glasie. Ut is dan onderdoems ok à weer zeuvenenvieftig jaor elene det Dalfsen bevri-jd is van de moffen.Wie lagen den nacht met zien allen veur de veiligheid beneden in de kamer te slaopen en det was mar goed ok. Allenig mien moe was d’r al uut en stund geböögen aover de wiege waor as mien zussie Dineke in lag. Iniens, een daverende klap, alle roeten vleugen naor binnen, de dekkens lagen bezeaid met glasschärven, zelfs in de wiege lagen ze nog, ok al gooien mien moe d’r zich haoste hemaol aoverhean. Mien moe was dan ok den männen de ienige gewonde in ’t hele dörp. Toen e wie de gangdeure lös trökken keek e wie zo in de blauwe lucht, d’r lag gien panne meer op ’t dak, en zo was ut aoveral in de buurte van de opgeblaozen brugge. Ut mooie brugwachtershusie was ok iene grote puunhoop. De moffen waren um gauw esmeerd. Mar goed ok, want d’r waren luu die, noe ’t gevaor eweken was iniens weer alles dossen, zie zollen in staot wean eigenhandig d’r wat de nekke umme te dreaien. Wat mien va metiene deud was, as hoofd van de LO/LKP, rap naor de aoverkaante van de weg lopen en de aoverburen, zien naosten toch, bie zich in de veurkamer interneren. Mar goed ok, want aans waren die ok deur die onbenullen kaal-escheuren en op de mestwagen deur ut dörp hean eleid. Daor was mien va nog lillijker aover as aover die brugge. Zie liekt wè niet goed wies, noe haalt ze dezelde rottigheid met det volk uut, as waore wie de hele oorlog tegen evöchten hebt, Hij dach dedde wie een rechtsstaat mossen hebben en gien willekeur of eigen rechtertie spöllen. Sjonge, mar wat geneute wie as jochies van die Canadezen die de Vechte aoverkwammen, eerst met de törfschute en later aover de pontonbrugge. Jämmer det toen de toegangspoorte van de Prinsenstraote sneuvelen mos umme de tanks mäkkelijker deurgang te geven, wat waren die lindebomen mooi.

Artikel delen: