1 september
Makkers, wij staan hier
om jullie niet dood te zwijgen.
Wij gaan met jullie mee met
die duizenden, geroepenen,
voor Koningin en vaderland,
de oceaan over om de opstand
te temmen. We staan , beschroomd,
met angst in de schoenen;
we horen weer die nachtelijke
kreten – vogels, Soekarno-volgers? –
we horen weer die schoten,
veraf, dichterbij, met heimwee
in ons hart. Het zijn dezelfde
sterren van toen en nu, dezelfde
zon die over jullie graven opkomt,
makkers, maar we schamen
ons diep, hier bij jullie namen,
want jullie waren en zijn
geen helden, zoals jullie daden
in de tijd verzwegen zijn,
maar wij staan hier om jullie
niet dood te zwijgen, met dit boeket
als ereteken, makkers, wij denken
vaak aan jullie, zelfs in dromen,
rechtop in bed, wij komen
hier terug, met eerbied en
stilte.
(te lezen – ? – bij het Indië-monument en daarna,
voor Gerrit Jan Stokvis)
lenze l. bouwers