Dalfsen’s Plat: Grenzen

Dalfsen’s Plat: Grenzen

Dit stukkie had d’r eigenlijk veurige wekke al in können en misschien ok wè mutten stoan, mar mien stukkie mag noe ienmoal niet langer dan 450 woorden wean. Mar kört en goed; de Iesselakedemie in samenwärking met de dialektkringe Salland en Oost Veluwe had weer een wedstried uut-eschreven. Alleman moch verhalen of gedichten insturen, en de besten wörden dan ebundeld in een bukie. Op woensdag 30 mei is in ’t dörpshuus van Heerde een eersten doarvan uut-ereikt an de wetholder van Heerde. Niks biezunders zö-j zeggen. Nee, wacht mai-s effen, joa iej least ut goed! De eerste pries in de cattegerie verhalen deur beginners is ewunnen deur oze dörpsgenote Annet Jonker van de Waanderskamp. Fantastisch toch, wat een reclame veur oos dörpie. Gefilleciteerd deerne en wat een mooi verhaal. Zie hef ut oos doar in Heerde zelf veur-eleazen. ’t Was ok een pak van mien härte. Ik binne noe ok gis niet bange meer. As ik, wat toch zol können stoan te gebeuren, ik bin peslot al een steugie an de verkeerde kaante van de vieftig, as ik dan te old wörde umme AB-plat stukkies in disse kraante te schrieven, zollen jullie zonder kommen te zitten. Niks heur, weas noe mar niet bange meer, Annet kan ’t zo oavernemmen. Ut thema van det hele bukie en ok de name is “Grenzen”. In ’t bukie stoat vieftien verhalen en twee en twintig gedichten allemoal in ’t Nedersaksisch ’t iene nog mooier as ’t aander. De muuite weerd um in huus te hebben. ISBN 90-6697-126-6. En dan noe nog weer Gait Jan. ‘k Zie um noe hoaste alle dagen. Ok nog ait iedermoal wat aans en zelden wat goeds. Met al die inbraken de läste tied vulen zien vrouwe zich wei-s wat onveilig, veural as hij is een oamd vut was. Noe hef Gait Jan veur zien vrouwe zo’n mooien Mechelsen härdershond an-eschaft, Nero hiet det biest mar det is niet alles, hij hef een stellegie mooie stickerties loaten maken veur op de roeten en de deuren en wat stiet doarop: “Dit pand is beveiligd via systeem Nero.Hij was ok weer is noar de dokter ewest, hij was zo gauw muu. Oh zea de dokter iej hebt ok niet genogt condisie. Iej zit mar met oen luie gat op de stoel of achter ’t stuur. Springt is op de fietse, of graaft veur mien pärt een diep gat in oen tuun. Joa, mar woar mu-k dan det zaand loaten. Nou, mäkkelijk zat, iej graaft gewoon nog zo’n gat en doar gooi iej det zaand mar in. As lepertie dood is wördt den dokter vaste lepertie. Gait Jan zien moe leaft ok nog, zie is nog mar midden negentig. Woarumme nog mar? Moe wol een ni-je stoel, wat hoger, zodet ze wat mäkkelijker oaverende kon kommen. Gait Jan en de vrouwe dus met haar noar Lemelerveld, in Dalfsen verkoopt ze zuks niet meer. De verkoper zea: “Wie hebt hier ok een speciale ofdeling veur senioren heur.” Veur senioren? Vreug ’t meanse heel verbaasd. Mien vrouwe zol hoaste niet weer bi-jkommen van ’t lachen zead Gait Jan. Zo zie-j ’t mar weer, old wean is zo betrekkelijk. En: Ik leazen net det wà-j bint as meanse met karakter en moraal völle belangrieker is as wà-j hebt an bezit.

Artikel delen: