Dalfsen’s Plat: Rieke.

Dalfsen’s Plat: Rieke.

Disse wekke kwam ik iniens töt de ontdekking dedde wie as klein ländtie eigenlijk niks betekent. Wie könt dan wei-s rieke wean an kampioenen bie schaatsen,  fietsen , tenissen voetballen of zwemmen, misschien kö-w zelfs nog wei-s hoge ogen gooien bie een songfestival, mar det stelt ammoa toch niks veur, det gooit gien gewicht in de schoale. En det kömp noe doodgewoon umme dedde wie met mekare völs te völle zit te nöalen oaver die topmeansen in de bedrieven die te völle zollen verdienen in oze ogen. Noe bin’k d’r pas achter hoe stom det is. Ik heuren noe wat veur bässens kwoalijke gevolgen det hef veur ut anzien van oos hele volk. Zie kiekt, potjandriedubbelties nog is an toe, op oos neer. Wat wil’t geval? Op de lieste van riekste meansen oaver de hele wereld, stiet de eerste Nederlander pas op de 98ste plaatse met ut belachelijk kleine bedräggie van veer milliard guldens, det is sträks nog gien twie milliard euro’s. Heb iej doar van terugge? Ikke niet! Hoewel; ik binne wè bässens rieke, ik hebbe een hele grote femilie, en dan hè-j nog is een feesie, Körtens nog een brulfte. Zo’n klein schram van een joar of twie was bruidsmeisie, trots as een pauwe leup ze met de sleppe in de haanden. Mar ’t mooist vun ik toene wie in de kärke zaten. Ien van de moe’s deud een gebed en bidden zo à-j det wè vaker heurt: ” Geef oos vandage, geef oos dit en geef oos det.” Mar det kleine jonk reup iniens keihärd: ” Geef mie astoeblieft wat te drinken, ik hebbe toch zo’n dörst”. Die had mie begrepen, ik hoale namelijk ok van een een kört gebed en een lang stuk worst. Wie kregen ’s oams een diner met vief gangen veur-eschötteld. Ien van mien kleinzöns vreug: “Vief gangen? Mudde wie op ien van die gangen etten, en zie hebt hier zovölle grote zalen,” wus hij völle? Mar noe effen alle gekheid op een stökkie; ik wete zo zächies an niet meer of ik nog wè bli-j kan blieven met mien riekdom an noageslacht. Ik hebbe de kinder deur ’t hele laand hean zitten. De oldste kleinkinders begint noe ok nog verkering an te knuppen, de schare gruuit zo mar deur en deur. Det kost bässens völle kilometers met al die verjoardagen, en wat as noe sträkkies die kilometerheffing kömp? Ik hebbe dr een hele nacht hoaste niet van esloapen, mar noe hè-k wat bedacht. Ik goa de politiek een hint geven. Zie mut al die grootolders kleinkinderbi-jslag goan geven, as vergoeding veur die kilometerheffing, dan is ut probleem zo de wereld uut. En Gait Jan gisteren um kwärt noa twaalf: ” Nee, vot, ik hebbe noe gien tied ik mudde as een haze op huus an, aans is de soep kold en ’t wief hiete.” En de langste dag hè-w à weer een zettie achter de rugge, hij tellen 24 uur net as den körtsten. Gek hean?

Artikel delen: