Dalfsen’s Plat: Zundagmiddag

Dalfsen’s Plat: Zundagmiddag

Ikke en de vrouwe mæken eamen een wandelingegie naor de brugge. Hij gunk net lös umme dr een paar beuties deur te laoten. Daor net bi-j de klappe stund een knappe jonge vent de knöppies te bedienen.

 

Wie hebt is eamen een pröötie met um emäkt, hoe de hiet weet ik niet, mar ’t was nog een bässens aorig jonk ok. Hij begint ’s middes um half vere bi-j de Vilsterse stuwe, dan is e natuurlijk echt hemaol in zien sas, want dan mag e de sluus bedienen, de beuties schutten. As e daor met klaor is springt e op zien scootertie en jäg naor Dalfsen hean umme daor um kwät aover vere de brugge op te dreaien, waor as e hemao niet meer, zoas e wi-j vrogger azze wi-j de brugwachter een händtie hulpen, veur dreaien hoeft. ’t Wärkt ammaol ongeveer net as mien computer, det jonk giet gewoon naor de knoppen. Is e ok daor klaor, dan metiene weer as een haze op pad naor Vechterweerd, umme ok daor um vief uur weer de beuties in en uut de sas te laoten. En dan is e klaor? Jao, det hà-j edacht, nee dan mut hij nog eamen weer naor Vilsteren umme daor nog is weer te schutten um kwät veur zesse. Deur de wekke, giet det wat aans, dan zit det jonk de hele dag of in Vilsteren of op Vechterweerd umme as schutter zonder geweer zien wärk te doen. De brugge wördt dan van uut ut gemeentehuus bediend, daorumme zit daor ok die camera’s an de brugge umme de boel van daoruut in de gæten te können haolen. Zo, dan weet iej, net as ikke, ok weer hoe det ammaol in zien wärk giet. Trouwens, hoe iets wärkt hè-k ok ezien in ’t gemeentehuus, wat een alderbässens mooie bult Meccano. Hier dreaien dit, daor det, möllens, treinties, hele grote griepers. Mar ’t mooiste vun ik nog haoste det jochie, det daor met de haanden op de rugge alles met zukke grote oongen stund te bekieken. Metiene à-j de hal inkomt hangt daor al een vliegmesiene in de lucht. Volgens den keerl, die alles dreaiende hölt, kö-j daor een rondvlucht met kriengen, allenig hij kon niet garanderen det Jan Olieslagers zelf oe met zol nemmen de lucht in. Alles deud mi-j weer heel stärk an mien eingen jonge jaoren denken. Wi-j hadden thuus een wat goedkoper soort. “Trix.” Wat hebbe wi-j ok een takels en zuks in mekære edreait, met schrufies en bölties. Iej mut niet vergetten ik hadde drie breurs baomen mi-j dus toen ik zo’n jaor of achte ware, hadden die de jaor of zesse veur mi-j, al ik wete niet hoevölle bi-j mekære egadderd. Wi-j hadden völle deuzen materiaal töt motörregies antoe umme de boel vanof de taofel van de grond op te takelen en an de aandere kaante weer te laoten zakken. Waoras ’t ammaol eblemen is? ‘k Zal ’t Joost wei-s vraongen. As läste: Goeie raod mu-j nooit in de wind slaon, luustert altied naor wat de vakman oe anröd. Een winkelier gunk naor de schilder en vreug umme een uuthangbörd, met een beer dr op an een touw. Det kan, mar ik zol’t oe niet anraon, een beer heurt an een ketten, touw kan de beer kepot bieten. Mar den winkelier was eingenwies en wol um an ’t touw. Goed, dan krie-j een beer an ’t touw zea de schilder. Hij gunk gangs in zien wärkplase. Een prachtig börd, mar ’t grootste stuk touw en de achtergrond värven den doerak met goeie ölievärve en de beer met watervärve. De winkelier tevrène, betælen um vlot uut. Mar ’s nachens gunk ’t reangen. De schilder zat ’s aandern daangs in zien wärkplase toen de deure met gank lös sleut. Daor was de winkelier met opgestrekken zeil: “Wat hè-j mi-j noe toch emäkt, de hele beer is vot.” Hè-k ’t oe niet ezegd zea de schilder, de beer hef ’t touw deur-ebetten en is dr van tussenuut, een ketten was better ewest.

Artikel delen: