Afvallen is opstaan – Het was duidelijk te zien: de nieuweling in het fitness-centrum had er zin in. Hij was geheel gekleed in sportmenu ( pas gekocht), waarvan vooral de dikke zolen van de sportschoenen opvielen: hij stond stevig in zijn schoenen en zou niet zo snel uit evenwicht raken.
En de zweetbandjes om zijn pols met de hoofdband van dezelfde makelij en kleur vervolmaakten zijn tenue. Ik denk dat hij als één van de doelen voor zijn activiteiten had genoemd: afvallen. Was hij een zij geweest dan zou er best een tweeling in zijn buik kunnen groeien. Maar hij was een hij.
Voor de eerste activiteit – spinnen – ging hij op de weegschaal staan. Wat hij toen dacht, valt alleen maar te raden? Misschien: over een half jaar moet er tien kilo af zijn? Of meer op korte termijn: aan het eind van deze sessie een paar onsjes minder?
Na een half uurtje was hij het zat. Hij keek om zich heen, waarschijnlijk om te zien of een bekende van hem dicht bij de weegschaal met – volgens hem ?- van die middeleeuwse martelwerktuigen bezig was. Hij ging de weegschaal op.
Was hij niets afgevallen? Opeens zag ik hem iets doen wat wel helpt: een beetje scheef gaan staan, achterop. Maar hij was niet tevreden. En toen kreeg hij een geniaal idee: hij deed zijn hoofdband en zweetbandjes af en glunderde lichtjes. Toen hij zich bukte om de attributen op te rapen, viel hij bijna voorover.
Ja, dacht ik: afvallen is niet vallen, afvallen is opstaan. © lenze l. bouwers