Gedicht Lenze: Bushalte

Willy, gisteren stond er in DE STENTOR een ontroerend verhaal over Het Zonnehuis in Zwolle. Daar worden allerlei manieren bedacht om dementerenden rustig te maken, zich daar thuis te voelen. Zo is er een bushalte gemaakt. Dat deed me herinneren aan een verzorgingshuis waar mijn moeder dementerend haar laatste jaren doorbracht. Ik maakte er een gedicht over. Misschien zullen anderen zich erin herkenen; zij die ook in hun familie- en/of kennisssenkring met dementie te maken hebben.

groet, lenze l.

Bushalte

Toen mijn moeder in het dorp de weg

naar haar plekje in het verzorgingshuis

niet meer kon vinden, besloten we

in goed overleg zonder haar inbreng

dat ze naar een veiliger omgeving moest.

Daar was in de gang een bushalte

en elke keer dat ik er op bezoek kwam

stond er een meneer met een koffer

en een uitgaanspet op, te wachten,

geen vijf minuten, maar halve dagen,

van etenstijd tot etenstijd tot bedtijd.

Hij wist: we zijn op reis,

hij wachtte op zijn uiteindelijke

busrit met een halte vlak

bij zijn ouderlijk huis. Thuis.

lenze l. bouwers

Artikel delen: