Dalfsen’s Plat: Antwoorden.

Dalfsen’s Plat: Antwoorden.

Van vroagen wö’j wies, wönnen oos vrogger al deur de meester veur’ehoalen. Mar ik hadde meer an de antwoorden. Wie hebt hier in de stroate zo’n prachtig mooie pompe, Iej könt doar oen hond eamen loaten zoepen, de toeristen, veural de kinders wilt d’r allemoal graag eamen an zwengelen. ’t Is gewoon een trekpleister, een prachtig gebaar van de winkeliers an de gemeente. En noe de vroage, woarumme is det ding zelfs op Hemelvoartsdag nog niet te gebruken? Zol de gemeente um spoaren willen, of zollen ze bange wean det ’t grondwaterpeil te völle zakt? Vroagen woarop ik gien antwoord kriege. Nog zo’n vroage. Stel oe eamen veur, iej bint 25 joar geleden in Dalfsen oos mooie dörpie kommen wonen, iej bint doar een zake begunnen, loa’w mar is wat numen, een slieteri’je, of nog een ander veurbeeld, een klerezake, of een kapperszake, hoevölle meansen hè’j dan al in ’t hoar ezetten? Maag de meansen det dan ok weten? Ik dache van wel. Doarumme wat ò’j dan ok bint, slieter, kleermaker, schoemaker of kapper, ik zal ’t niet verklappen, mar as nog ok van disse plaasse gefilliciteerd. Umme op die meester terugge te kommen. Schoele, iej kregen antwoord op zovölle vroagen. Ik herinnere mie nog as de dag van gisteren, dedde wie dan in ’t veurjoar salamanders vungen, en donderpadden, wie namen ze in een jampot mee noa schoele, en dan koo’j d’r duvel op zeggen det de meester oe pesies uutleggen hoe de hele natuur in mekare zat. Wie bint zelfs is met een ringslange uut de Bärgergrachte op schoele ekommen, toen krege wie een hele verhandeling oaver allerlei slangen, en oaver ’t vervellen van die biesten. De ienige woar à’j veur op mossen passen was een äddertie onder ’t grös. Die ringslange mosse wie trouwens wel weer noa de grachte terugge brengen. Onderweg doar hean zage wie ok nog een paar hazen lopen, in ’t laand. Een männegie en een wiefie. Weet iej hoe ò’j det känt zien? Bie ’t vrouwgie hangt de oren noar beneden, bie ’t männgie stoat ze rechtop. Männegies verbeeldt zich namelijk völle meer. Bie de biesten ok al. Doar wil ok al iedere hane koning kreaien. Zelfs de fazantehanen die wie in ’t laand bezig zagen. An de stokte leupen zelfs een paar nijlgaanzen. Buten, in de natuur, doar is alles zo mooi um disse tied van ’t joar. ’t Fluitekruud, de zuring, botterbloemen, dotters, iej weet niet wat à’j ziet. Een liester met een piere, iej verget zo de tied.

Ik bin vrog op’estoan

bie ’t krieken van de dag

umme de dauw te trappen

die op de velden lag.

Ik zage joa zo stille

een reiger an een sloot

Ik had zo völle wille,

mien einder was zo groot.

Een koe leek zonder voeten

te lopen doar in ’t grös,

iets vädder zag ik koeten

te bruun al op hun nöst.

Twie zwätte zwanen zwömmen

heel statig met hun kroost

In ’t water an de stokte

Ik heb mie doar verpoosd.

De wulpen reupen, “heuien”

Die wollen noe al gangs,

As Pinkster is op handen,

goa ik de boel bie langs.

Artikel delen: