Dalfsen’s Plat: Meelien of meewarigheid.

Dalfsen’s Plat: Meelien of meewarigheid.

Stel oe is eamen veur, iej wördt as bouwvakker of’ekeurd veur oen wärk. Of oen knienen, of oen heupen of oen nekke of nog wat aans wärkt niet meer zo as ’t mut. Iej loopt bie huus, iej verveelt oe rot, en dus prakkezeer iej van alles uut. Det olde schuurtie of brekken en doar een ni’je garage veur bouwen. Prachtig toch, hè’j weer wat bezigheid. Kiek zegt de buren, hij kan bie de baas niet meer wärken en hij kan thuus wel bouwen, as det gien geval van steunfraude is weet ik ut niet meer. Dank oe de koekoek, noe kan e in zien eigen tempo wat doen. Dut ut um äns zeer, giet e eerst is op zien gemak een bäkkie koffie drinken, wilt vandage helemoal niet, nou, dan goa’k toch mönnen wieder. Welke baas wil zo iene an ’t wärk hemmen? Loate wie toch bli’j wean det e nog wat um hanen hef, in plaasse van det e allenig mar achter geraniums zit te kieken. Klaas hef al een poossie zo’n scootmobiel ( Ferrarie) zea d’r iene een bettie spottend. Eindelijk wög hij’t umme d’r ok met noar de kärke te goan. Zegt ze tegen um: Joa Klaas eigenwies hean, det hà’j toch al völle eerder mutten doen. Begrip zo iene dan niet det det weer een stäppie terugge is. As zo’n patient dan op zo’n moment binnensmonds een lillijk woord zeg, dan is det gien vluuken, mar gewoon achteruut bidden. Grietie hef zwoar reuma, zie giet met haar man een dag of tiene heerlijk uut met ut reumafonds. Sjonge, jullie boft toch mar, zo fijn veur niks met verkansie, zie weet agis niet det det eamen goed wel ƒ2000,- kossen. Des net zoiets as iene filleciteren, den net te heuren ekregen hef det e ongeneeslijk ziek is. Jannoa hef een keerl den zwoar patient is, zie mut um oaveral met helpen, alle dagen ut bedde verscheunen, de rommel oprumen, hij löt de boel zomar lopen, doar kan e niks andoen heur, det zit tussen zien oren noa die hässenbloeding. Zie mut um alles helpen onthoalen en goa zo mar deur. Dan zeg d’r iene: ” Joa Janna, mar jullie maagt toch wel heel dankbaar wean, jullie hebt mekare teminste nog. “Nou, det kan Jannoa noe net niet lien, verdreaid, en dan ok nog van iene die zelf een gezonde keerl hef!! Natuurlijk is ze bli’j det hij nog leaft, en det ze veur um zörgen kan, mar det mag een aander niet zeggen. Nog zoiets. Willem is zwoar ziek, hij weet gis niet of e nog weer better wördt, dan zegt Geert tegen um, mar in ’t geleuf kö’j doar toch wel vree met hemmen. Natuurlijk, is det meugelijk, en de meesten komt met zoiets ok wel kloar, à mut ut dan eamen de tied hemmen, mar iene die zelf niks mankeert mut de koezen op mekare hoale, of de tonge ofbieten. Daan is ambtenaar, hij hef zeumen umleidingen ekregen, hij begint weer een bettie op te knappen. Hij stiet bie zien huus de ramen te lappen. Joa bie huus wärken, det kan e wel, loat um weer an zien wärk goan, wie mut um met mekare wel betalen, of niet soms? Dit bint allemoal zaken die hier in oos mooie Dalfsen veur’ekommen bint. Ik hebbe d’r niks bi’j efantaseert, zoas ik ok wei’s doe, allenig de namen hè’k zelf verzunnen. Mudde wie op disse meniere deur goan mekare te ploagen? Of könne wie ok is wat aans bedenken?

Artikel delen: