Dalfsen’s Plat: Pech of geluk.

Dalfsen’s Plat: Pech of geluk.

’t Sprekwoord luud:” A’j veur een dubbeltie geboren bint wö’j nooit een kwättie.” En à’j een bettie succes hebt in ’t leamen, is det gewoon een kwestie van geluk. Vroag mar noa bie de pechvogels. Veurige wekke had ik toch hoaste weer een fietser onder de auto, doar schealen mar een beroerd klein bettie an. Hij fietsen veur mie en ik dache det e net as ikke rechtuut wol, mar net det ik um veurbie wolle goan sleut e linksof. Ik preute doar later op de middag oaver met die luu op ’t bänkie bie de brugge. En die wussen wel hoe det zo kwamp. Wie hebt zovölle rieken onder de fietsers, en à’j ja rieke bint, hè’j toch gien ärm umme uut te stekken. Mar ik hadde geluk en den fietser nog meer. Olders, (dit was een oldere older) geef toch een bettie meer acht en hoalt oe wat better an de regels, veur dè’j ’t weet gedraagt de kinders zich net zo stom in ’t verkeer as ieje. Mar de meeste meansen wilt wel de wereld verbetteren, mar bärre weinig zichzelf. Die luu op det bänkie hadden nog wat moois uut’evlooid. Die stien woar à’j doar ’t zicht op hebt. Iene had den bult al bestegen met zien fietse, prachtige mooie steile helling, iej konnen d’r met gank weer of. As ik nog zo’n jonk ware, zead’e, dan wus ik ut wè, dan pakken ik van ’t winter de slee, en dan kon ik doar heerlijk van den helling ofsoezen. Gait Jan had ok weer wat te neuilen, oaver de kosten van al zuks wärk, hij wol de politiek veraanderen, hij wol meer geld uuttrekken veur oos olderen en ok veur de zörg in ’t algemeen. Al die kunstwärken hoemen van um ok niet. Toen hà’j de proat gangs, sommigen vunnen kunst iets biezunders, kunst mut, kunst wö’j joa wiezer van, aanderen vunne dedde wie de kunstenaars toch an de bak hadden, ok as ze niet wat maken, dus loat ze d’r dan ok mar wat veur doen. Mar Gait Jan bleef dwäs. Ik zegge Gait Jan mien jong, det lukt oe nooit, politiek det is net ramen lappen, ’t smeer zit altied an de aandere kaante. Iej kriegt die roete nooit schone. Nee jong, geef oen vrouwe mar een schöppe, een härke hef ze al. En toen dreaien de mie met een hellige kop de rugge toe, begriep iej det noe? Mar hij dreait wel weer bie heur, mönnen trakteer ik um op de märkt op een herinkie, en dan is alles weer dikke veur mekare. Joa jonges, en meissies ok heur, nooit gierig wean. Een gierigaard valt hoaste niet met te leamen, allenig as’t oen ärfome is, en …hij löp op ’t lästen! Ik wone nog steeds in een hele plezierige buurte, met allemoal luu die midden in ’t leamen stoat, doarumme nuumt ze det ok middenstanders. Textielboeren met een klerezake, kappers die met de hanen in ’t hoar zit, bakkers die graag zuute breudties wilt bakken, drogisten die de mond wied lös valt, horlogemakers die bie de tied bint, schoemakers die ’t an de leerze lapt, barkeepers die d’r bar völle zin an hebt, spöllegoedwinkeliers die graag hun deuntie metspölt en goa zo mar deur. Ikke niet, ik stoppe d’r met.

Artikel delen: