Huisvesting Statushouders moeilijk

 

 

DALFSEN – Wethouder Von Martels:” grote zorgen over huisvesting statushouders”(Statushouders, ook wel vergunninghouders of verblijfsgerech- tigden genoemd, hebben na vergunningverlening recht op huisvesting in reguliere woonruimte. Red.)  Wethouder Maurits von Martels van de gemeente Dalfsen ziet zich voor een schier onmogelijke taak gesteld om statushouders te huisvesten. Voor Dalfsen is het haast onmogelijk om aan de taakstelling van het huisvesten van ongeveer 18 statushouders per jaar te voldoen. Hiervoor moet onevenredig veel inspanning worden geleverd.

 

Wethouder Von Martels pleit voor een andere opzet bij de toewijzing en heeft 100 gemeenten in Noord- en Oost-Nederland aangeschreven om de handen ineen te slaan. Gemeenten hebben de taak om mensen die een verblijfsvergunning hebben gekregen (ook wel statushouders genoemd) te huisvesten. De Rijksoverheid legt gemeenten een minimum aantal personen op en het uitvoeren van de taak frustreert de wethouder nogal eens: “De uitvoering van de taak om statushouders te huisvesten is moeizaam en soms zelfs frustrerend. De laatste jaren komen vrijwel uitsluitend alleenstaanden in aanmerking voor huisvesting. Als gemeente bieden we, samen met woningcorporatie Vechthorst, een passende woning aan, maar de respons is vaak zeer gering. Hoe kunnen we als gemeente dan überhaupt voldoen aan het aantal dat ons is opgelegd?”
Von Martels signaleert dat voornamelijk plattelandsgemeenten in het noorden, oosten en zuiden van het land met dit probleem te maken hebben. Voor deze gemeenten wordt het haast onmogelijk om aan de taakstelling te voldoen: “Het realiseren van de taakstelling is eigenlijk alleen mogelijk als het COA (Centraal
Orgaan opvang asielzoekers) de garantie kan geven dat een gemeente ook daadwerkelijk het aantal statushouders krijgt toegewezen dat ze moet huisvesten.” Veel alleenstaande statushouders kiezen niet voor een gemeente op het platteland, maar voor de grote steden. De wethouder stelt een omgekeerde procedure voor: “In grote lijnen houdt dit in dat niet meer de
statushouder reageert op een woning die beschikbaar komt in een gemeente, maar dat een gemeente reageert op een statushouder die gehuisvest moet worden. Daarbij is dan ook de betreffende statushouder verplicht om naar deze gemeente te verhuizen. De huidige procedure is voor de statushouders veel te vrijblijvend.” 100 Collega-portefeuillehouders van gemeenten uit het Noorden en Oosten van het land hebben inmiddels een brief gekregen van wethouder Von Martels. Hij vraagt in de brief om reacties op zijn standpunt en hoopt op vele medestanders. Hij wil daarmee dit probleem landelijk op de kaart zetten.

Artikel delen: