Dalfsen’s Plat: Dreumen

Dalfsen’s Plat: Dreumen

’t Pelleboerspagie, noe Beatrixstraote; in’t naojaor stunden daor achter die boerderi-je an de Zwolse weg, zukke iezeligste läkkere botterknöllegies, ik heb heel wat van die mooie geale dingen met mien taanden of-eschöllen.

 

Daor zat; ik denke speciaal veur die knöllegies en veur oons, een gat in die beukenheage langs det pagie, waor à-j deur konden kroepen. Iej konnen dan vrouw Pelleboer op ’t ärf zien lopen met de witte musse nog op. As ze uut gunk had ze de hoed aover de musse hean, met van die mooie veren. Vannacht laag ik in bedde en toen kreeg ik een dreum, noe weet ik wè det dreumen vake bedrog bint, mar daor bint d’r toch ok een hele boel wel uut-ekommen, en… wie weet! Jao, ik dreumen det die mooie boerderi-je daor van Pelleboer/Weekhout/Van Leussen, die daor noe te koop stiet, an de Rutenborghstraote, an-ekocht wörden deur de gemeente, en dan veur een vriendenpriesie verhuurd wörden an de Historische Kring. Een mooiere bestemming kö-j toch nooit vinden umme in te richten as oldheidkamer en zo. Luu gangs met de oorlog 40/45 könt mooi uut ’t gemeentehuus daor hean, allerhande tentoonstellingen die noe in ’t gemeentehuus ehaolen wördt, verhuust ok daor nao toe, hebt ze daor ok weer wat meer ruumte, en hoeft ze d’r mar een klein stukkie bie an te bouwen, umme al die ambtenaren een goed onderkommen te bien. Op disse wieze hoeft ze Bellingeweer ok niet te verinneweren. Bellingeweer nota bene, de ienige plekke dichte bie ’t dörp waor à-j nog wei-s de Roerdomp en de Karrekiet könt heuren. Ik hebbe Annie Schreijer-Pierik die veur ’t CDA in de kamer zit, in de Wiekelaar heuren sprekken, ok zo’n meanse naor mien härte, zie sprök veural aover oons mooie plattelaand en haar soms härde knokken daorveur in den Haag. Zie gebruukt daor woorden as Belvedère, zeg mar gewoon mooi värgezicht zea zie in haar knusse Twentse spraoke, nou, Bellingeweer is ok zo’n stukkie värgezicht. Een ni-j gemeentehuus? Geldwegsmieteri-je, zegt heel völle meansen die ik d’r aover esprökken hebbe. Wat aans aover Wearde. Bel iej d’r iene op, waor as de vrouwe van naor ’t ziekenhuus ewest is: “Hoe is’t met oen vrouwe? Och, zie is nog niet völle weerd. Wat zeg iej daor, niet völle weerd, oen vrouwe? Nou ja, bie wieze van sprekken dan, zie is mie natuurlijk bässens völle, umme niet te zeggen alles weerd! Oh, det dach ik ok.” En dan; oonze vri-jheid, wat is oons die weard? Wie leaft noe à sinds 1945 in vri-jheid, mar wat doede wie d’r met? Binne wi-j noa die Hitlertied ok gastvri-j veur al die luu die hier hean vlucht umme det ut thuus zo’n verschrikking is? Iej verlaot niet zomar oen familie en oen eigen stekkie? Stel oe is veur, det ze in Engeland en in Canada in 1940 Willemientie en Juliaantie met de wichter terugge estuurd hadden, zo van; met jullie hè-w niks van doen, red oe zelf mar. En later ok al die economische vluchtelingen die hier vandan naor Canada, Zuud Afrika, Australië en Nieuw Zeeland evlucht bint, umme det ze dachen det ze daor wat meer beleg op brood konden kriegen? Nou dan! ‘t Giet oe goed bi-j al wà-j doet.

Artikel delen: