(Effen) bij Roessink op het kanaal kieken

DALFSEN – Heerlijk zonnig weertje vanmiddag, toch een reden om de fiets even te pakken en genieten van het stralende winterweer. En… ie komt altied wat tegen. Zal me benieuwen wat dat vandage allemaal is. Op het Overijssel kanaal stond een stoel, ik dacht even daar heeft vast de Heer Roessink zijn middag dutje op gedaan.

 

Net toen ik het op de foto zette, kwam ook de Heer Roessink naar buiten en zal wel gedacht hebben wat is der dan van rare snuiter. Een poosje geleden schreven we al op deze site dat de oude brug recht voor zijn huis gestaan heeft en dat de weg tussen zijn woning en de schuur doorliep. Dit was vroeger de doorgaande weg van Hoonhorst naar Heino vertelde hij. Kom mee naor binn. Gow koffie of thee drinken. Ach, ik dacht ik kant ok wel wachten. Via de deel lopen we naar de keuken. Op de deel zag ik een groot aantal kisten met walnoten en hazelnoten staan. Ik vertelde nog dat ik ook zon walnoten boom had en me één keer is overkomen dat de eekhoorns mij de boom geplunderd ha, in 1 dag tied!. Wil je der wat hem dan? Ik wil oe niet arm maken zei ik. Ze zijn wel heel gezond. Ach, ik geef ze ook aan de vogels zei hij. Ma wie et ze zelf ok wel! Ondertussen ging hij op zoek naar een grote draagtas, die stopte hij helemaal vol met wal- en hazelnoten: die bint veur oe, niet vegetten straks! Ik ben op de fietswt en ik heb geen fietstas. Nou ja, zien we straks wel. Daar komt mevr. Roessink ook aan. Ken ie die kerel nog? Ze kijkt, ik zeg wacht ma effen ik zal mien mutse afdoen, toen had ze het deur. (met zo’n mutse op kuj mooi anoniem bliem, det bevalt mie wel op straote.) Kom met noor de kachel, wil ie koffie of thee? Maakt mie niks uut wat jullie ok drinkt. Wij nemt s’middags altied thee, zei mevr. Roessink. Prima ik doe gewoon met.

Terwijl ik verder loop, zie ik een paar mooie foto’s aan de muur hangen van vroeger. Is dit jullie huis van vroeger? Ja, zei de Heer Roessink, deze is helemaal afgebrand. Det hek zelf e doone. Hoe zo dan. Heb je een nieuw huis gebouwd en deze ole in brand gestoken? Nee net anders om. Dat snapte ik even niet. Als kind van drie jaar heb ik met vuur gespeeld en dat is de oorzaak dat de boel plat ging. Ik ken dat huis dus ook alleen maar van de foto. Daarnaast hangt nog een prachtige foto, die is van de oude op haalbrug over het kanaal. Magi k daar foto’s van maken? Natuurlijk. Ik begon nog even over dat de poeptonnen van vroeger van Zwolle helemaal hier langs over het kanaal vervoerd werd. Klopt, dat weet ik nog. Dat ging allemaal op het land daar waar Morrenhof eerder zat en Herbrink, daartussen kwam het te liggen.

Ik heb menigmaal dat land daar moeten ploegen en je wilt niet weten wat er dan naar boven komt. Allerlei dingen die vroeger in de pot gegooid zijn. Flesjes en noem maar op. Dan heb ik nog een vraag, als die boten dan met paard getrokken werden, hoe deden ze dat dan bij de brug? Gingen die paarden er dan voor weg om de brug te passeren? Nee, niks der van, alle bruggen gaan naar de zelfde kant open, niks uutspan. Maar wist je dat vóór de tijd dat die boten per paard voortgetrokken werden, dat het eerst door vrouwen gebeurde? Die hadden dan een tuig aan. De man ging dan sturen. Heel enkel was het andersom, dan ging de man in het tuig en de vrouw aan het roer.

Bijna ongeloofwaardig! Waren jullie hier voeger ook brugwachter? Ja zeker, dat deed mien va al, ma dan muj  de hele dag thuus bliem? Ja de boten moesten der natuurlijk wel deur kun. Door kregen we een vaste (geringe) vergoeding voor per jaar en daarnaast 5 cent per boot, waar je de brug voor moest los doen. Nu ik laat blijken interesse te hebben in dit verhaal, komen er allerlei boekjes te voorschijn zoals de canon van Dalfsen, een prachtig boekje vertellen ze, die moet je aanschaffen. Het blijkt een uitgave te zijn van de Historische kring uit Dalfsen. Ook kranten knipsels komen te voorschijn, kijk hier Willy, een krant met daarin 5 generaties Roessink. Hele verhalen vliegen over tafel evenals een 2 kop heerlijk thee, ook nu weer een koekje der bie. Zo ook over de oorlog. Hier is verschrikkelijk gevochten, vooral met de bevrijding. Het ging dr van. Ook toen is ons huis weer in de brand geraakt, maar dit keer in brand geschoten. Ze kunnen er wel een boek over schrijven wat daar in de oorlog allemaal rond het kanaal heeft plaats gevonden. Vroeger liep het kanaal achter ons huis langs als een slingerslootje. Later moest alles recht en toen was het een heel smal slootje. Na de oorlog in de crisesjaren is het pas breder gemaakt. Heel bussen vol met mensen uit Zwolle kwamen dan met de schop om hier de boel breder te maken. Ook een soort werkverschaffing, daar moet je nu toch niet aan denken om zoiets met de schop te gaan doen. En allemaal verhalen die nog nooit zijn gehoord of zijn opgeschreven. Niemand heeft daar interesse voor getoond. Dat is verschrikkelijk jammer, dat vinden ze zelf ook. Want ze zijn eens naar zo’n avond in Dalfsen geweest in de gedachten dat die vreselijk gevechten bij hen voor de deur ook ter sprake kwamen. Helemaal niks. Dat vielen ze wel een beetje tegen. Als ik het goed begrijp zou hier de Historische kringen eens met spoed naar toe moeten komen, en ook maar eens thee gaan drinken, om al die gebeurtenissen eens vast te leggen voor het nageslacht. Ja. De jeugd heeft daar geen interesse in aldus de familie Roesink. Dat zou ik maar snel eens doen, want ze hebben heel wat te vertellen hierover en doen dat volgens mij met alle plezier als daar iemand komt die  belangstelling in toont. Want degelijke voorvallen moeten toch eigenlijk wel bewaard worden voor het nageslacht. Nou familie Roessink, ik wil jullie machtig bedanken voor de thee en de gezelligheid.

 En ze hebben beloofd dat ze de koffie weer bij mij op te komen halen.

Nou ikke de fietse op met een grote tasse walnutten en hazelnutten, via de Mars, Hoonhorst naar Dalfsen.

 Effen bij de iesbaane kieken en loot daar net de dochter van de familie Roessink door ant schaatsen weenn. Ik heb haar ma niet verteld, det ik een tasse met walnutten an mien fietsstuur had hang. Want det is ok een buten mens, en misschien is ze der wel net zo gek op as die eekhoorns en dan kom ik met een lege tasse bij huus. Dus niks zeng.

Hier mevr. Duteweerd – Roessink: de dochter

Bovendien had ik mien schaatspette weer ver over de oren en zie kende mie toch nie meer.

Artikel delen: