DALFSEN – HEINO – Landgoed het Reelaar te Heino, Vidal Dalfsen. Wat heeft dit met elkaar te maken. Het lijkt misschien niet zoveel. Toch heeft de familie “De Vidal de St. Germain”, in de geschiedenis van huize Vechtkamp aan de Poppenallee bij de spoorwegovergang veel betekend voor de omgeving van Dalfsen. Dit huis werd in de vorige eeuw Huize Vidal genoemd.
Het is oorspronkelijk gebouwd als “katerstede de Vechtkamp” met een uitspanning in 1771. Godert Willem van Dedem kocht de katerstede in 1892 en heeft het oude huis afgebroken en hier het huidige huis gebouwd. Hij heeft het van 1919 tot 1960 verhuurd aan Karel de Vidal de St. Germain, geboren 1848 op Het Reelaar en overleden in 1932 op Vidal (Vechtkamp). Hij was getrouwd met Petronella Geertruida Agnes van Rechteren van Appeltern. Het goed behoort nu onder de goederen van het landgoed van Dedem, maar valt buiten de stichting.
Het Reelaar, die geschiedenis gaan zeven eeuwen terug en wordt al genoemd in 1330 als een erfgoed van de bisschop van Utrecht, later van de Staten van Overijssel. In 1680 is er sprake van een havezate en later van een sterrenbos en kende veel verschillende eigenaren. In 1780 was het Baron van Ittersum, die de bouwval van de havezate in 1786 liet restaureren.
Zijn dochter trouwde in 1806 met Lambertus De Vidal de St. Germain. Maar de situatie verslechterde en hij moest later een deel van het landgoed verkopen. Doch het bleef in de familie en die richtten een maatschappij op ter exploitatie. Het telde toen 14 boerderijen. In de periode van 1838 tot 1951 was Gabriel Jasper Gerrit Vidal burgemeester van Heino. Hij was getrouwd met Christina van Rechteren Westerveld. Hij staat bekend als “de bomenplanter”. Hij heeft langs veel buitenwegen en landgoederen in en rond Heino voor bomenplant gezorgd. Bomen die er nu nog staan.
Sinds 1910 is het in het bezit van Edzart Reint van Welderen, baron Rengers, welke familie het nog steeds in bezit heeft. Het huidige huis is gebouwd tussen 1911 en 1913.
Het gebied is groot 250 ha en bevat verschillende boerderijen, vervallen boerderijen en schuren, burgerwoningen en bouwhuis/poorthuis, de havezate is omgracht. Op het terrein is een manege gevestigd. In een grote veeschuur worden vleesrunderen gehouden, die ook dagelijks in de verschillende graslanden te zien zijn met prachtige horens. In het poortgebouw is de woning van de terreinbeheerder en aan de gevel hangt nog de bel waarmee de boswerknemers te tijd werd aangegeven voor de middagschaft.
Een wandeling vanaf de verkeerslichten Heino de Berkendijk op en eerste weg rechts brengt ons naar het landgoed. Op meerdere locaties zijn funderingen zichtbaar van verdwenen/vervallen boerderijen, van een kelder en een waterput.
De statige beukenlanen uit 1838 die de rijkdom vanuit het verleden weer moeten geven, eiken lanen en prachtige paden. Doch aan onderhoud wordt hier niet veel tijd besteed. Althans in de ogen van een leek. Wel is er behoorlijk veel uitgedund in de bossen en stapels hout liggen, sommigen misschien al jaren, langs de paden. Hout wat dus weer teruggegeven wordt aan de natuur?
Een bijzonder landgoed met een rijke geschiedenis, waar “de tand des tijds” hard heeft toegeslagen. Toch de moeite waard even in oude kaarten in ‘Topo Tijdreis” te duiken om het verleden te ervaren en daarna het met een wandeling de geschiedenis te ervaren.
WvdV
