De topvondsten op de Gerner Es te Dalfsen meten 150 mensen generaties terug en zijn uitzonderlijk in zijn hoeveelheid en volledigheid. Bewoning 3000 jaar voor Christus. Opgegraven door archeologen van Saxion Hogeschool te Deventer en de Rijksuniversiteit Groningen.
Gisteren was de Nederlandse pers uitgelopen en waren archeologen uit het gehele land om dit van dichtbij mee te maken. Ook studenten van de beide genoemde scholen worden een dezer dagen in Dalfsen verwacht en donderdag is het de beurt aan ongeveer 250 Dalfser school kinderen. De geschiedenis van Nederland moet herschreven worden en Dalfsen staat nu echt op de kaart.
Heel zeldzaam, nog nooit eerde meegemaakt dat de Trechterbekercultuur zoveel informatie naar boven bracht dan hier in Dalfsen. Dit was vooraf ook niet verwacht omdat normaal een paar vondsten worden gedaan, maar dit was echt de grootste van Europa. Vestiging van boeren, verder weten we niets van die bewoners, alleen de goederen en afdrukken die ze in de grond hebben achtergelaten. Een oude weg die 5000 jaar lang gebruikt is geweest en pas in 1962 in onbruik is geraakt. Han Noten, de burgemeester van Dalfsen was dan ook bijzonder verrast dat deze vondsten hier gedaan zijn. De oude weg wordt zeker weer in het nieuwe bestemmingsplan opgenomen. Henk van de Velde van ADC ArcheoProjecten sprak over de Hunebedbouwers in Dalfsen die zich als jagers vestigden op de hoge zandruggen aan een oude Vechtarm in het Vechtdal. Een verrassende ontwikkeling wat uiteindelijk 120 graven opleverde met potten en grafvondsten als 3 stenen bijlen en 160 grafgiften zoals twee Barnstenen kettingsnoeren, maar ook vuurstenen pijlpunten, messen. O werd er een complete huisplaats is blootgelegd, waar vermoedelijk 4 gezinnen hebben gewoond. Bij 8 graven zijn afdrukken van overblijfselen gevonden veelal met opgetrokken knieën. Graven werden afgedekt met heuveltjes. Veel paalvormen van mogelijk vroegere begraafhuisjes of opslagplaatsen. Sommige graven waren afgedekt met moerasijzeroer wat nooit eerder gezien is.
Daan Raedemaekers van de Rijksuniversiteit Groningen gaf aan dat hun later waren bijgevoegd aan de onderzoekers van Saxion omdat er zoveel vondsten en zoveel bijzonderheden naar boven kwamen dat dit voor de Nederlandse geschiedenis van groot belang is. Vlakgraven door Hunebedbouwers, gewoon een kuil in de grond waarin met werd begraven, soms met kist en met een bijgift voor de overledene. Stenen zoals in Drenthe komen hier niet voor, dus werd in sommige gevallen gebruik gemaakt van moerasijzeroer welke hier wel in de grond voorkomt. Maar waarom sommige graven wel werden afgedekt en anderen niet blijft een raadsel. Overal in Europa was het bouwen van Hunebedden al gestopt, maar hier in Dalfsen is men door gegaan met op deze wijze begraven.
Opvallend is ook een grote aarden wal van 120 bij 20 meter die is ontdekt met daar midden op een grote grafheuvel waarin de directe omgeving ook veel mensen zijn begraven. Mogelijk was dit een ritueel centrum van waaruit de begrafenissen plaatsvonden. In elk geval is ook dit grafveld de grootste ooit in Europa gevonden. Er was duidelijk een relatie tussen leven en dood, de afstand tussen leven/wonen en begraven was slechts 100 meter. Het gehele opgravinggebied had een grootte van 33.00 m2 en het grafveld ongeveer 2600 m2. De belangrijkste ontdekking van de Hunebedbouwers sinds 1984 van groot belang voor de Nederlandse geschiedenis die nu door deze vondsten zal moeten worden herschreven.
