LEMELERVELD – Onze leefwereld, tot aan de grenzen van twee of beter gezegd vier gemeenten een tied direct nao de oorlog, maar mangs kriege wie zukke gevuulns toch wel weer. In ons dorp liepen bekenden in blauwe overals met orange band om de arm bewapend met divers schietgerei. Moffen, ja zelfs jonge luu noch, gin nie dróge achter de oorn wön op e haald uut de heujbergen en kippenschuren.
Onze nieuwsgierigheid grenzeloos wat er heimelijk gebeurde daar wilden wij het rechte van weten, wie hebt meer e heurd en e zien dat goed veur ons was. oorlogskinderen worden en werden wij genoemd. Beelden van het oud vertrouwde verdwenen, ten prooi gevallen aan `nieuwmoetse’ vetute’n, helemaol van veurn of an begin de oorlog is vebie… Niets maar dan ook bijna niets gelijk aan dagen van weleer. Een kort tijdsbestek van bijna een eeuw in herinnering, t’leven van al die dagen vervlogen. Maar toch……..; ook toen de happy view en de havenots zonder nagel aan de vingers om ergens aan te krabben. Kleine luiden waren vaste stamgasten om met elkaar verdriet en armoe te delen in het etablissement op de hoek en “bie de brugge” aan het begin en eind van de dorpsstraat.
Schoolstraat; als blikvanger In die dagen links een statige woning waar de familie Lindenhoviüs zich thuis voelde. Naast hun slagerij Kieftenbeld, en tegenover dorpsboerderij van familie Mestenbeld, het mocht amper die naam dragen, met twee of drie koebeesten. Het leeg pompen van (beerputten) en het uitrijden op vele particuliere tuinen als welriekende parfum voor omwonenden . Met afgrijzen op het doorleefde gezicht van onze lieve oude buurvrouw – sie zult sulks wel lekker vin maar eerlijks waor, wie doet altied suker over de aardbein
Pannekoek in een woning aan de overkant, vertegenwoordiger in textiel, hoe wonderlijk; naast hun Schutte als dorpskleermaker. Rechts voor ons, wat wij noemden “de heugte of overgang” waar Bello enkele keren per dag het dorp passeerde. Bij bakker Beukenkamp een (rieze bult) gestapeld brandhout `riezemiete’ genoemd als brandstof voor de bakkersoven. Tegenover de stationsstraat, hier woonden in onze tijd ; familie Ophoff, naast hun kapper Nijboer, als buren de familie Nagengast – onderwijzer aan de RK.School.
Vervolgens een groten tuin met aanwonend famile’s Hein Schuurman en Evert Berents met zicht op het transformatie huisje bij het voormalig station. Aangrenzend een perceel niemandsland een pracht ongeëvenaard kinderparadijs – de akkertjes – !!!
Over de – heugte – naar de Kerkenhoek, links een zandweg als enige verbinding met het achterland. Opvattingen omtrent vrij wonen niet aan de orde, elke woning rondom-levensblijheid. Rechts op de foto woning van familie Vlietstra met als buurvrouw jufvrouw Misset onderwijzeres aan de School met den Bijbel, nu regenboogschool. Aan de overkant woonde familie Schutte met vrij uitzicht over het koeland van veehouder Neppelenbroek.
Uitkijkend over dit grastapijt de karaktervol gebouwde woning waar Kobus en Katrien Witseboer woonden, gevolgd door de RK. Meisjes School met het majestueuze zusterhuis of Klooster. Ook een RK onderwijzerswoning naast de jongensschool.
Grasland naast het perceel van juffrouw Misset dat grensde aan het “Mölnpachie” dan een soort volkstuinencomplex tot een woning van Zwakenberg. Deze twee onder éénkapper gedeeld met andere huurders zoals familie Hoogstraten( politieman) en Heitbrink. Afgebroken in 1973
Op steenworp afstand naast hun een klinkerpaadje dat leidde naar een woning waarin het verleden verschillende gezinnen resideerden zoals schilder Raamsman en Antonissen, Ook dit perceel rond 1973 gevallen onder sloperswoede nu een klein gedeelte van de Nijverheidstraat. Een oude verwaarloosde boomgaard spiegelde zich in die dagen aan de tuin van café Jansen.. Als oriëntatiepunt twee hoge zuileiken ( op één der fotö ’s te zien) of wellicht een ander hoge soort, al van ver te zien met een veilig gevuul van……..wie bint weer thuus!!!!!
Historische Werkgroep Lemelerveld
H.Huisman.
Mei 2022
